Toontjeshuis kick-off

Drongen, 13 september 2018 – De officiële kick-off van Toontjeshuis.

'Wat als ik er niet meer ben, wie gaat er dan voor Toon zorgen?' Met die vraag worstelde Joost Callens, CEO van Durabrik en vader van Toon, al geruime tijd. Toon, 16 jaar, heeft een beperking die hem niet toelaat om volledig zelfstandig te leven. De ellenlange wachtlijsten voor een plaats in een aangepaste voorziening biedt weinig perspectief. Ondanks alle  inspanningen van de Vlaamse Regering ziet het er niet naar uit dat de wachtlijsten snel zullen weggewerkt worden.

Daarom richtten Toontjeshuis op: een sociale onderneming die ontstaan is uit de grote behoeft aan aangepaste zorg met een beperking, aangevuld met een flinke dosis goesting en ondernemerschap.

Op vraag van voornamelijk oudergroepen willen wij op verschillende plaatsen in Vlaanderen een Toontjeshuis bouwen, betaalbaar en duurzaam, rekening houdend met veranderende noden van de doelgroep. Ieder Toontjeshuis zal bestaan uit 5 tot 15 private studio’s, met een gemeenschappelijke ruimte afhankelijk van de behoefte hieraan. De huurprijs bedraagt maximaal € 450 per maand. De bewoners kiezen mee met wie, waar en hoe ze willen samenwonen.

Toontjeshuis is meer dan enkel betaalbaar en duurzaam bouwen. In samenwerking met 10 regionale ervaren en vergunde zorgpartners wordt ook zorg en ondersteuning geboden. Deze lokale partners, niet toevallig bijna allemaal KWAITO leden, zullen de zorg faciliteren maar nemen niet over. De bedoeling is om de omgeving en het netwerk van bewoners in hun kracht te zetten en hen te ondersteunen waar nodig. Om Toontjeshuizen levensvatbaar te maken, worden middelen in solidariteit ingebracht.

Toontjeshuis koos voor partners die bekend staan voor een persoonsgerichte en inclusieve manier van werken. Elk Toontjeshuis zal bijgestaan worden door een host die als gastheer en coördinator het huis ondersteunt en faciliteert. Hij staat in voor de dagelijkse exploitatie van het huis, de organisatie en de coördinatie van de ondersteuning, de verankering met de eigen buurt en de afstemming tussen de verschillende stakeholders.

Samengevat kunnen personen die een eigenregieproject willen opstarten de vraag stellen om een Toontjeshuis te bouwen. Er wordt een vergunde zorgpartner aangewezen die het project mee levensvatbaar maakt en de exploitatie wordt toevertrouwd aan een host die coördineert en faciliteert.

De vraag rijst waarom vergunde zorgpartners vertrouwde paden verlaten en in dit verhaal meestappen? De invoering van de persoonsvolgende financiering (PVF) heeft zeker voor een omwenteling gezorgd. Los van alle terechte kanttekeningen bij de implementatie van de PVF laat deze financieringsvorm toe dat personen met een beperking en hun ouders zelf initiatief kunnen ontwikkelen en mee regie voeren. De samenleving verandert, personen eisen terecht meer inspraak en regie. De voorzieningen moeten inspelen op deze evolutie en zich heruitvinden. Daarbij mag niet vergeten worden dat het eigen initiatief in het DNA van een aantal voorzieningen zit. Vaak werden voorzieningen 40 à 50 jaar geleden opgericht vanuit een maatschappelijke noodzaak, met een pionier aan het roer, wars van regelgeving en erkenning.

Uiteraard stelt de evolutie naar inspraak en regie de vergunde zorgpartners voor talrijke uitdagingen. Wat kunnen zij betekenen voor personen en netwerken die geen vraag hebben naar eigen regie of niet in staat zijn eigen regie te voeren? Wat met personen die geen of ontoereikende budgetten toegekend krijgen? Op welke manier kan een waardevolle hulpverleningsrelatie uitgebouwd worden wanneer gebruikers, cliënten de rol van klant aangemeten krijgen en er meer en meer sprake is van een klant-leveranciersrelatie? Hoe kan er zo kwalitatief en kostenefficiënt mogelijk gewerkt worden met weinig middelen?

De zorgaanbieders die de voorkeur van Toontjeshuis genieten, willen op zoek gaan naar een evenwichtige verhouding tussen bewoners, hun natuurlijke netwerk, de ruimere omgeving, de bouwsector en de zorgsector. Zij willen vorm geven aan een open organisatie die meebouwt en deel uitmaakt van de ruimere samenleving.

De opdracht is ambitieus. Het gaat om een dubbele missie, nl. het ondersteunen van kwetsbare personen en meebouwen aan een open en ontvankelijke samenleving.

De vergunde zorgaanbieders willen in het verhaal van Toontjeshuis coöperatief samenwerken, co-produceren, co-creëren. Het zijn misschien allemaal dure woorden, maar er wordt hard gewerkt om deze begrippen concreet inhoud te geven.

Meer weten? www.toontjeshuis.be